Paryż

Właściwa nazwa: Ecole Nationale Superieur des Beaux Arts (Państwowa Wyższa Szkoła Sztuk Pięknych). Zajmuje róg rue Bonaparte i quai Malaquais. Wyższa uczelnia artystyczna powstała z połączenia istniejących do 1793 roku królewskich akademii malarstwa, rzeźby i architektury. Początkowo mieściła się w Luwrze, od 1807 roku w gmachu College des Quatres Nations, następnie została przeniesiona do specjalnie przystosowanego w tym celu przez F. Debreta (1820-1832) i J. F. Dubana (do 1862 roku) dawnego klasztoru augustianów. W 1884 roku siedzibę szkoły rozszerzono o przyległy pałac de Chimay. We wnętrzu znajdują się m.in. akademickie malowidła J. A. D. Ingresa i P. Delaroche'a, zbiory kopii słynnych dzieł sztuki, liczne prace studentów oraz cenna biblioteka. Na dziedzińcach gmachu urządzono lapidarium.

W XIX w. szkoła należała do najważniejszych uczelni artystycznych; kształcili się w niej studenci ze wszystkich krajów Europy. Najzdolniejsi z nich kontynuowali naukę w Rzymie, w założonej jeszcze w 1666 roku przez Colberta Academie de France a Rome (od 1802 r. w Villa Medici). Warunkiem uzyskania takiego stypendium było zdobycie Prix de Rome w specjalnie zorganizowanym konkursie. Z czasem, trwająca przy akademickich i coraz bardziej konserwatywnych gustach, uczelnia zaczęła tracić popularność na rzecz powstających licznie w Paryżu szkół prywatnych. W 1968 roku zreorganizowano ją zgodnie z wymogami współczesności.

Jej absolwentami byli również Polacy, m.in.: Jacek Malczewski, Józef Mehoffer, Władysław Szymanowski i Karol Stryjeński.