Montmartre
Montmartre stał się rodzajem cukierkowego Disneylandu w służbie autokarowej turystyki. Tylko niewielu spośród ciekawskich, przebiegających uliczki z aparatem fotograficznym w ręku, zachwycających się na placu Tertre fabrykowanymi tam seryjnie bohomazami zdaje sobie sprawę z tego, że w pierwszym dziesiątku lat naszego wieku świeciła tutaj silnym płomieniem pochodnia sztuki i poezji, która do dziś nie przestała nas olśniewać!
Na początku był Montmartre...
J.P. Crespelle
Nazwa może pochodzić od Mons Martyrium (Góra Męczenników), gdzie wg podań pierwszy biskup Paryża, św. Dionizy, miał ponieść męczeńską śmierć wraz z towarzyszami, Rustykiem i Eleuterem. Równocześnie wskazuje się na inną etymologię słowa, wywodząc ją od Mons Mercuri (Góra Merkurego), czyli miejsca kultu Merkurego.
Mnisi z Saint-Martin-des-Champes w początkach XII w. zakładają opactwo na Montmartrze przy kościele, który zastąpił dawne sanktuarium z epoki Merowingów. W niedługim czasie klasztor zostaje przejęty przez benedyktynki. Pozostają one tam do roku 1794. Wówczas klasztor zniszczono. Pozostałością po nim jest kościół Saint-Pierre (kilkakrotnie przebudowywany, XV i XVIII w.).
Montmartre w wyniku swego naturalnego położenia był miejscem strategicznym; miejscem które odegrało ważną rolę w historii Paryża (1814, ostatnie walki z koalicją antynapoleońską; 1871, walki w okresie Komuny).
Do końca XIX w. Montmartre miał w znacznym stopniu charakter wiejski, z dominującą niską zabudową, z licznymi przestrzeniami niezabudowanymi, zajętymi pod uprawy warzywne i sady. W całość malowniczego pejzażu wkomponowane zostały sylwetki wiatraków. Charakter dzielnicy ulegał powolnej metamorfozie począwszy od drugiej poł. XIX w., kiedy włączona została w obręb administracyjny Paryża.
Na szczycie Wzgórza powstaje „Sacre-Coeur"; A.D. Boudot w latach 1894-1904 wznosi kościół St-Jean-de-Montmartre (jeden z pierwszych kościołów żelbetonowych). U podnóża wytyczona zostaje część bulwarów zewnętrznych: bd de Rochechouart i bd de Clichy z placami Blanche i Pigalie. Montmartre staje się w tym okresie miejscem preferowanym przez cyganerię paryską, zwłaszcza przez całą plejadę malarzy, wśród których można wymienić: A. Renoira, E. Bernade'a, Toulusa-Loutreca, van Gogha. W Bateau-Lavoir (place Emile-Goudeau) mieszkała grupa artystów skupiona wokół P. Picassa: Modigliani, Severini, Max Jacob, A. Salmon. Tak nazywano budynek na Montmartrze, w którym mieściła się pracownia Picassa. Nazwę swą zawdzięczała pralniom mieszczącym się na barkach przycumowanych do wybrzeża Sekwany. To miejsce narodzin kubizmu.
Wszyscy powrócimy do Bateau-Lavoir. Tylko tam będziemy naprawdę szczęśliwi...
Kiedy w Bateau-Lavoir nie miałem ani grosza to tam właśnie byłem sławny, byłem malarzem, a nie jakimś cudacznym rarogiem.
P. Picasso
Częstymi gośćmi byli tu również Appolinaire, Cocteau, Braque. W roku 1908 odbył się w Bateau-Lavoir słynny bankiet ku czci H. Rousseau zwanego „Celnikiem".
Na Montmartrze.znajdowały się liczne lokale, które odwiedzane były często i chętnie przez artystów: Franc-Buveur, Chez le pere Lathuile, Guinguette, Cafe de la nouvelle Athenes (kawiarnia będąca miejscem spotkań impresjonistów). Tutaj mieściły się słynne kabarety, jak: Chat-Noir, Au Lapin Agile, Moulin Rouge, La grande Pince, itd. Słynne bale odbywały się w: Moulin de la Galette, Reine-Blanche, Boule-Noir. Tuż przed wybuchem pierwszej wojny światowej cyganeria powoli przeprowadza się na Montparnasse. Montmartre opustoszał.
Nawiązaniem do dawnej tradycji są plenery malarzy na place du Tertre. Atmosferę dawnych czasów zachowały uliczki: rue Lepie, rue Norvins, rue du Chevalier de la Barre, rue St-Vincent, przy której znajduje się muzeum „Starego Montmartru". Do przeszłości nawiązuje również szereg kabaretów literackich i artystycznych oraz lokali nocnych.
Na założonym w roku 1795 cmentarzu Montmartre groby sławnych pisarzy i artystów; spoczywają tu m.in.: Stendhal, Gautier, Renan, Fragonard, Degas.
Tagi: zwiedzanie Paryża z przewodnikiem, przewodnik po Paryżu w języku polskim, samolotem do Paryża
Zabytki:
