Luxembourg
PALAIS DU LUXEMBOURG
Usytuowany na terenie pomiędzy „Dzielnicą Łacińską" a Mantparnasse stanowi ważne ogniwo w rozwoju francuskiej, a co za tym idzie i europejskiej architektury pałacowej. We Francji, zgodnie z panującymi tu zwyczajami, prawie wcale nie wznoszono budynków administracyjnych. Każdy nowo mianowany dygnitarz musiał sam i na własny koszt zapewnić siedzibę dla kierowanego przez siebie urzędu. Niosło to za sobą konieczność budowania obszernych miejskich siedzib składających się z korpusu głównego, mieszczącego właściwą rezydencję właściciela i otaczających dziedziniec oficyn. Zrealizowany wg tej zasady Palais du Luxembourg stał się wzorem dla niezliczonej ilości rezydencji europejskich.
Pałac usytuowany jest na terenie, zakupionej przez wdowę po Henryku IV Marię Medycejską, rezydencji diuka de Piney-Luxembourg, zwanej hotel du Luxembourg. Zbudował go w latach 1615-20 Samuel de Brosse, nadając mu formę zbliżoną do renesansowego pałacu Pittich we Florencji, w którym królowa spędziła dzieciństwo. Jest to trójkondygnacyjna, prostokątna budowla o charakterystycznych dla francuskiej architektury wysokich dachach nad czterema narożnymi pawilonami i niewielkiej kopule nad środkowym ryzalitem. Poprzedza ją zachowany w nienaruszonej XVII wiecznej formie dziedziniec obudowany oficynami, zamknięty od ulicy arkadową galerią z okazałą bramą.
Wnętrza pałacu zawierały powstały w latach 1622-25 słynny cykl 21 malowideł P. P. Rubensa Apoteoza Marii Medycejskiej (obecnie w Luwrze).
Jak wiadomo, rządy tej królowej nie należały do najlepszych. Ale Rubens sumiennie wywiązał się z zamówienia. W tym najbardziej chyba panegirycznym dziele malarstwa europejskiego posuwa pochlebstwo aż do bezczelności — w słusznej nadziei, że nie ma tak grubego komplementu, który nie zostałby przełknięty przez adresata,
M. Rzepińska
Na przełomie XVIII i XIX w. wnętrza pałacu zostały przerobione przez J. F. Chalgrina, a w wieku XIX przebudowano również fasadę od strony ogrodu. W kopule biblioteki znajduje się powstałe w latach 1841-46 malowidło E. Delacroix przedstawiające otchłanie z- IV pieśni Piekła Dantego.
Nazywana złośliwie „grubą bankierówną" - Maria Medycejska nie cieszyła się długo swą piękną rezydencją. W 1617 roku została osadzona przez swego syna Ludwika XIII w Blois skąd uciekła nocą spuściwszy się z okna po sznurze. Zmarła na wygnaniu w Holandii.
Do Rewolucji, kiedy to pałac zamieniono na więzienie, mieszkali tutaj młodsi synowie królów Francji. Następnie był siedzibą Dyrektoriatu, Konsulatu, a od 1804 roku Senatu — od tego momentu w Palais du Luxembourg rezydują kolejne wyższe izby francuskiego parlamentu.
W latach 1750-85 w Pałacu znajdowała się pierwsza publiczna wystawa obrazów pochodzących ze zbiorów królewskich. W 1886 roku zbiory przeniesiono do pałacowej oranżerii, a w 1939 roku muzeum zamknięto.
W znajdującym się od strony rue de Vaugirard pałacu Petit Luxembourg, będącym od 1627 roku siedzibą kardynała Richelieu znajduje się oficjalna rezydencja przewodniczącego Senatu.
Tagi: wycieczki do Paryża?, obrazy Paryż, Paryż
Zabytki:
