Paryż

„Plac Gwiazdy". Najbardziej znany plac miasta, położony na granicy trzech okręgów — VIII, XVI i XVII. Zajmuje szczyt niewielkiego wzgórza wyrównanego w XVIII w. Nazwa pochodzi od rozchodzących się od niego dwunastu reprezentacyjnych alei, których układ przypomina gwiazdę. W 1970 roku rada miejska Paryża podjęła decyzję o przemianowaniu placu na place Charles de Gaulle. Pośrodku placu wznosi L'Arc de Triomphe de l'Etoile. Jego budowę rozpoczęto w 1806 roku z inicjatywy Napoleona, który postanowił uczcić w ten sposób chwałę swojej armii. Autorem projektu wzorowanego na rzymskim łuku Konstantyna był Chalgrin. Prace prowadzone z wieloma przerwami ukończono dopiero w 1836 roku. Mimo olbrzymich rozmiarów (50 m wys., 40 m szer.) budowla posiada bardzo dobre, harmonijne proporcje. Jej ozdobą są liczne rzeźby:

- od strony Champs-Elysees: dwa wielkie reliefy („Wymarsz ochotników 1792 roku", zwany też Marsylianką — Rude, 1833-35; „Triumf 1810 roku" — Cortot) i powyżej — dwa mniejsze („Śmierć Marceau" i „Bitwa pod Aboukir").

- od strony avenue de la Grande Armee: na dole „Obrona Francji przed koalicją 1814 roku" i „Pokój" (Etex); powyżej: „Przejście mostu Areole" i „Zdobycie Aleksandrii".

- na ścianach od strony avenue de Kleber i avenue de Wagram reliefy ze scenami wielkich bitew.

Szczyt łuku opasuje fryz przedstawiający wymarsz i triumfalny powrót armii francuskiej. Ma on 137 m długości. Na wewnętrznych ścianach budowli wyryto nazwy 128 wielkich bitew Republiki i I Cesarstwa, a także nazwiska 660 wybitnych generałów i marszałków, w tym również polskich: Poniatowskiego, Dąbrowskiego, Chłopickiego, Zajączka, Łazowskiego, Sułkowskiego i Kniaziewicza.

11 listopada 1920 roku pod arkadą łuku pochowano prochy nieznanego żołnierza z I wojny światowej (Le tombeau du Soldat inconnu). Odtąd jest to pomnik symbolizujący bohaterstwo i poświęcenie w walce o ojczyznę. 11 listopada 1923 roku obok grobu zapalono wieczny płomień. Uroczyste powtórzenie tego aktu odbywa się każdego wieczora.

Łuk był świadkiem wielu ważnych uroczystości państwowych (pogrzeby: Napoleona, W. Hugo, F. Focha) oraz wielkich defilad wojskowych.

We wnętrzu małe muzeum przedstawiające dzieje placu i monumentu. Ze szczytu piękny widok na dużą część Paryża, zwłaszcza wspaniałą oś: Luwr — La Defense, oraz rozchodzące się od placu aleje.

Avenue Marceau. Łączy plac z mostem Pont de l'Alma.

Avenue d'Iena. Zakończona placem o tej samej nazwie, przy którym Musee Guimet z cennymi zbiorami sztuki i kultury azjatyckiej;

Na sąsiadującej z place d'Iena avenue du Pdt Wilson Palais de Tokyo (Centre de la photografie et du patrimoine photograp­hique).

Avenue Kleber. Łączy plac z place du Trocadero.

Avenue Victor Hugo. Poprzez avenue Henri Martin łączy plac z Laskiem Bulońskim.

Avenue Foch. Najszersza arteria Paryża (120 m). Powstała z inicjatywy Haussmanna w 1855 roku jako avenue de l'Imperatrice. Od początku swego istnienia jest najdroższą i najbardziej prestiżową ulicą miasta. W czasach „Belle-Epoque" byłą popularną promenadą paryskiego high—life'u. Pod aleją olbrzymi podziemny parking połączony ze stacją R.E.R. i centrum handlowym. Pod nr 59, Musee Armenien (3000 lat sztuki i kultury armeńskiej).

Na skraju Lasku Bulońskiego centrum uniwersyteckie La Porte Dauphine.

Avenue de la Grande Armee. Stanowi początek wielkiej osi skierowanej ku zespołowi urbanistycznemu Porte Maillot (tu: Palais des Congres — olbrzymi gmach ze smukłą wieżą, centrum rozrywki i ekskluzywnego handlu) i ku La Defense (supernowoczesna dzielnica francuskiego biznesu, nazywana paryskim Manhat­tanem, z niezwykłym „Łukiem Braterstwa").

Avenue Carnot. Łączy plac z avenue des Ternes.

Avenue Mac Mahon. Łączy plac z avenue Miel i place du Mal Juin.

Avenue de Wagram. Łączy plac z place des Ternes i place de Wagram.

Avenue Hoche. Łączy park z place de Monceau. Wznosi się przy niej cerkiew Aleksandra Newskiego.

Avenue de Friedland. Pod nr 27, niezwykle majestatyczny Hotel Potocki; od 1867 roku własność rodziny Potockich z Tulczyna. W latach 1882-87 najmodniejszy salon artystyczny Paryża. Obecnie siedziba izby handlowo-przemysłowej. Przedłużeniem avenue Friedland jest bd Haussmann. Przy nim (nr 158) Musee Jacquemart-Andre zawierające bogatą kolekcję sztuki włoskiej (Tintoretto, Tiepolo, Botticelli, Carpaccio, Mantegna, Uccello), również: Van Dyck, Memling, Rembrandt, i sztuka francuska (Watteau, Bragonard, Boucher).

Na przylegającym do bulwaru place Saint Augustin kościół pod tym samym wezwaniem, zbudowany w latach 1860-71 przez Baltarda. Bd Haussmann łączy place de l'Etoile z „Wielkimi Bulwarami".

Avenue des Champs Elysees.

Atrakcje turystyczne: