Paryż

Powstała na miejscu kaplicy z VII w. gotycka świątynia o XIII wiecznej wieży i XV wiecznym prezbiterium. W fasadzie znajduje się doskonale harmonizujący z całością XIII wieczny portal przeniesiony na to miejsce ze zburzonego kościoła Saint-Pierre-aux-Boeufs. Na dzwonnicy jeden z najstarszych dzwonów Paryża, odlany w 1412 roku.

Kościół zaliczany jest do najcenniejszych obiektów reprezentujących specyficzny dla późnogotyckiej architektury francuskiej styl flamboyant (płomienisty). Budowle tego okresu cechowało niezwykłe bogactwo dekoracji — linie krzywe, formy ornamentalne zbliżone kształtem do płomienia, duże okna, sklepienia wzbogacone dodatkowymi żebrami — przy jednoczesnym uproszczeniu konstrukcji. Piękne, harmonijne wnętrza „św. Seweryna" ozdobione są XIX wiecznymi malowidłami Flandrina oraz współczesnymi abstrakcyjnymi witrażami Bazaine'a. Prawdziwą dumą kościoła są słynne już w średniowieczu duże organy (4300 piszczałek). W XVIII w. umieszczono je w pięknej rokokowej skrzyni. Grywali na nich m.in. Saint-Sans i Faur.

Dzielnica „św. Seweryna" zachowuje charakter dawnego Paryża: wąskie uliczki, domy i pałace z XVII i XVIII w., kościół Saint-Julien-le-Pauvre.

Ulica licząca 1380 m długości. Bulwar otwarto za czasów II cesarstwa. Otoczony jest licznymi księgarniami, magazynami mody, piwiarniami i kawiarniami. Na place St-Michel fontanna o tej samej nazwie, będąca miejscem spotkań młodzieży; skonstruowana w 1860 roku przez Daviouda, ozdobiona przez Dureta posągiem przedstawiającym św. Michała walczącego z demonem. Odchodzące z Place St-Michel ulice są ożywionym centrum (zwłaszcza wieczorem) handlowo-rozrywkowym. Przy najważniejszej z nich Saint-Andre-des-Arts znajdują się piękne pałace z poł. XVII i XVIII w.: hotel du Tillet de la Bussiere, hotel de la Vieu ville.