Paryż

Ulica rozciągająca się od placu Bastylii do rue de Rivoli. Zawdzięcza swą nazwę opactwu św. Antoniego. Była ulicą, na której uroczyście obchodzono święta ludowe, a równocześnie ulicą barykad w roku 1830 i 1848. Położona jest na starym rzymskim szlaku Paris-Melun. Jest ulicą bardzo ożywioną, otoczoną od strony numerów nieparzystych ciągiem sklepów spożywczych.

Pod nr 17 le tempie Saint-Marie — obecnie świątynia protestancka. Jest to pierwsze wybitne dzieło F. Mansarta (1632-1634 r.). Na planie inspirowanym renesansem włoskim. W świątyni znajduje się mała krypta, w której być może pozostawiono szczątki Nicolas'a de Fouqueta, właściciela Vaux-le-Vicomte.

Pod nr 21 l'hotel de Mayenne, zwany d'Ormesson. To niegdyś jeden z najpiękniejszych pałaców XVII wiecznych. Rozpoczęcie prac budowlanych nastąpiło już w XVI w. W roku 1609 pałac poddano zmianom na życzenie właściciela Charles'a, hrabiego de Mayenne. Pracami od 1613 roku kierował najprawdopodobniej J. A. du Cerceau. W XIX w. zniekształcono jego pierwotny wygląd.

Pod nr 62 l'hotel de Sully. Rozciąga się między rue Saint-Antoine a place des Vosges. Pracami budowlanymi, rozpoczętymi w 1624 roku kierował J. A. du Cerceau. W tym okresie został on zakupiony przez Maksymiliana de Sully. Obecnie znajduje się tam siedziba instytucji zajmującej się ochroną zabytków (Caisse des Monuments historiques).

Pod nr 99 l'eglise Saint-Paul-Saint-Louis. Kościół kolegium jezuickiego wzniesiony w latach 1627-1641, z datków Ludwika XIII, inspirowany przez Il Gesu w Rzymie. Wykonany został przez Martellange'a i następnie Derranda. Na uwagę zasługuje barokowa fasada o trzech kondygnacjach. Kościół słynął również ze znakomitych kazań ojców jezuitów. Arystokraci wysyłali służbę wczesnym rankiem by zajęła miejsca na wieczorne kazanie.