Paryż

Główna ulica wyspy otoczona licznymi zabytkowymi domami. Pod numerem 2, u zbiegu quai d'Anjou i rue Saint-Louis-en-1'Ile wznosi się Hotel Lambert. Budowany w czasie panowania Ludwika XIII (1640-44) przez L. Le Vau dla Lamberta de Thorigny. Wnętrze godne uwagi, posiada bogatą dekorację plastyczną zrealizowaną pod kierunkiem Ch. Le Bruna przy udziale Le Sueura (malowidła w Gabinet del-Amour, 1646-47 i w Gabinet des Muses, 1647-48) i G. van Opstala (stiuki w galerii Herkulesa). Posiada obudowany dziedziniec honorowy, w głębi którego znajduje się dwukondygnacyjna budowla zwieńczona gzymsem i attyką. Oryginalnie rozplanowana klatka schodowa. W roku 1843 pałac został nabyty przez J. A. Czartoryskiego, stając się w czasach Wielkiej Emigracji najważniejszą siedzibą konserwatywnego odłamu polskiego wychodźstwa. Częstymi gośćmi byli tu m.in. Adam Mickiewicz i Fryderyk Chopin. Bywali tu również wcześniej J. J.Rousseau i Voltaire.

Numer 21, kościół Saint-Louis-en-l'Ile. Pierwsza kaplica wzniesiona w 1623 roku, następnie zburzona. W 1664 podjęto budowę wg projektu Le Vau; nawrót do średniowiecznego planu z nawami bocznymi i obejściem. Chór dekorowany jest wg rysunku Jeana-Baptiste de Champaigne. Uroczysta inauguracja kościoła odbyła się w roku 1725, kiedy został on ukończony przez Due'a i Doucet'a. W wieku XIX poddawany wielokrotnie zabiegom renowacyjnym. Znajduje się tam duży zbiór sztuki: m.in. rzeźby „Madonna z Dzieciątkiem" i „Św. Genowefa" dłuta Dale'a, a także bibeloty i wyroby ceramiczne (XIV—XVII w.). Kościół ten był swoistą „parafią polską" we Francji. W jego wnętrzu, w kaplicy polskiej, zachowały się tablice ku czci członków rodziny Czartoryskich.