Paryż

Dzisiejszy Paryż widzieć trzeba w kilku aspektach, odpowiadających przestrzennej organizacji miasta. Jego sercem i najważniejszym symbolem jest wyspa „La Cite" — określana mianem „kolebki". „Paryż królewski" przypominają oprócz Luwru, Tuile­ries i Palais-Royal, Pola Elizejskie. „Paryż Republiki" jest miastem także i współczesnej polityki, z Pałacem Elizejskim jako siedzibą prezydenta, Pałacem Burbońskim, w którym zbiera się Zgromadzenie Narodowe oraz Pałacem Luksemburskim, w którym obraduje Senat. „Piękne dzielnice" to Paryż najwytworniejszy: l'avenue des Champs-lysees (bulwar-promenada, dawniej gromadząca arystokrację, dzisiaj — światowe centrum, z licznymi kinami, kawiarniami, salonami samochodów); Chaillot (skupisko ambasad, mieszkania bogatych cudzoziemców); Passy (dawne uzdrowisko, w którym bywał m.in. J.J. Rousseau); Auteuil (przyciągająca od dawna zwłaszcza literatów); Le Bois de Boulogne (miejsce spotkań, niedzielnych spacerów, z hipodromami, luksusowymi restauracjami, strzelnicą, parkiem, ogrodem zoologicznym; siedziba klubów sportowych, znajdują się tam słynne stadiony: Roland-Garros, Parc des Princes). „Paryż intelektualny" to przede wszystkim Montparnasse i Saint-Germain-des-Pres, jako miejsca szczególnie ulubione przez artystów. Np. w kawiarni Deux-Magots na Sa­int-Geunain-des-Pres spotykali się egzystencjaliści. Centrum życia uniwersyteckiego znajduje się w „Dzielnicy Łacińskiej" (Le Quar­tier latin) — oprócz Sorbony i College de France są tam liczne parki i ogrody, dające schronienie przed wielkomiejskim hałasem. Wspomnieć trzeba-jeszcze o paryskich centrach rozrywki, które mieszczą się pomiędzy Montmartrem a Wielkimi Bulwarami. W tej właśnie przestrzeni znajduje się Place Pigalle, ale przede wszystkim Opera, teatry, kina, music-halle, kabarety, itp. Przypomnijmy, że swoistą kroniką frywolnego życia Montmartru, oddającą atmosferę jego kabaretów, nocnych lokali i domów publicznych z przełomu wieków, jest malarstwo Toulouse-Lautrec'a (1861-1901). Wre­szcie „Paryż interesów" — skupia się wokół Giełdy, która jest głównym punktem dzielnicy przypominającej po trochu londyńskie „City".

Na zakończenie tego krótkiego spotkania z dziejami Paryża warto wspomnieć o zdarzeniach najnowszych. W ostatnim czasie miastu przybyło co najmniej pięć znaczących atrakcji turystycznych. W 1979 roku oddano nowoczesne „Forum Hall", następnie miasteczko nauki i przemysłu w dzielnicy „La Villette", nową operę na placu Bastylii, „Łuk Braterstwa" („Arche de la fraternite') — dzieło duńczyka von Spreckelsena usytuowane w sercu nowej dzielnicy biznesu „La Defense", a pod koniec marca 1989 udostępniono „Piramidę", nazywaną „Piramidą Peia" — od nazwiska jej twórcy. To ostatnie dzieło, gigantyczny świetlik na dziedzińcu Luwru, wywoływało w trakcie budowy tyle kontrowersji, co niegdyś Wieża Eiffla. Gazety paryskie niemal codziennie wychodziły z nowym atakiem przeciw projektowi „chińsko-amerykańskiego" architekta. Przypomnijmy, że „Piramida" stała się nowym, ważnym punktem na planie stolicy, w roku obchodów dwusetnej rocznicy zburzenia Bastylii. Pisano wówczas, że „o ile Paryż przetrwał jakoś zdobycie Bastylii, terror, głód i grabieże, to nie ma pewności czy przeżyje obchody dwóchsetlecia rewolucji". Raz jeszcze mu się udało. Pozostaje więc tylko powtórzyć za bohaterami sztuki teatralnej Juliana Ursyna Niemcewicza:

Tagi: wakacje Paryż, Paryż na 3 dni, wycieczka do Paryża na 3 dni